محمد علي بهمني

هواي بي تو پريدن نداشتم ، آري

بهانه بود هميشه شكسته بالي من

فاضل نظري

هر كسي در دل من جاي خودش را دارد

جانشين تو در اين سينه " خداوند" نشد

شيخ بهايي

هشياريم افتاد به فرداي قيامت

زان باده كه از دست تو نوشيده ام امروز

سعدي

همه عمر در فراقت بگذشت و سهل باشد

اگر تحمل دارد به قيامت اتصالي

مظاهر مصفا

همچو نيي كه از دم نايي جدا كنند

در هجر دوست ناله به ناله شكسته است

هاتف اصفهاني

هاتف ز هر كس حال دل جستم چو او محزون شدم

ور حال دل گفتم به او چون خويش محزون كردمش

شهريار

هر باخيشدا چاليبان كيپريگي مضرال كيمي

بير قولان وئر بوسينيق قلبي نه ساز ايله ميسن؟

نرگسي ابهري

هر شب اي دل! گفتگوي زلف جانان مي افكني

خود پريشاني و ما را هم پريشان مي افكني

حسن بيگ بواناتي

هر كه آمد به گلستان ، گروِ عمر گرفت

عمر ما بود كه چون غنچه به يك خواب گذشت

نويدي نيشابوري

هلال خواست شدن حلقه ي درت ، شب عيد

ز دور بست خيالي ولي به هم نرسيد

سرهنگ تبريزي

هر كس حرام گفته ، حلالش نمي كنم

با چون تويي نشستن و خوردن ، شراب را

ديري كابلي

هميشه نعمت شاهدان چشيده ام ، شور است

نمك به قاعده در شورياي درويشي است

قاسمي كازروني

هرگز حيا نهشت كه چشم حريص من

حيرت بهانه سازد و سيرت نظر كند

ليلا كرد بچه

همه چيز از جايي شروع شد ، كه گفتي دوستم داري!

گاهي براي يك عمر بلاتكليفي ، بهانه اي كافيست

رضي الدين نيشابوري

هر نيم شبم درد تو بيدار كند

انديشه ي تو در دل من كار كند

زان مي ترسم بتا كه درد دل من

روزي به چنين شبت گرفتار كند

كوثري خوانساري

هرگز نشد مقيد مهر و وفا دلت

غير از جفا و جور نداني ، خوشا دلت!

عابدي خراساني

هر خدنگي كآمد از شست تو بر قصد دلم

دل به صد شادي برون آمد به استقبال او

عالي شيرازي

هر گوشه اي ز مستي چشمش قيامتيست

چندين ستم بخلق براي خدا مكن

خاوري شيرازي

همان دستي كه بر سر مي زدم در زندگي از تو

به زير خاك اكنون بي تو در جيب كفن دارم

پرويز گوركاني

هزار صاعقه پنهان به زير لب دارم

برو ، برو ، مزن انگشت بر لبم ، زنهار

دلم شكسته و من دارمش به صد تلبيس

منه به ساغر من دست ، گفتمت هشدار

فطرت قمي

هر عضو من ز دست تو دارد شكايتي

چون ارغنون لبالم از ناله هاي زار

بابا فغاني شيرازي

هزار سوزن پولاد در دل است مرا

از اين حرير قبايان كه دوش بر دوشند

وصال شيرازي

همه جا با همه كس رخ منما بهر خدا

هر كسي را نتوان گفت كه صاحب نظر است

صائب تبريزي

هر كه چون تيغ مدارش كجي و خونريزيست

خلق عالم همه گويند كه جوهر دارد

احسان اكابري

هنوز بعد تو سر گرم خاطرات توام

تو اي ستاره چه دنباله دار مي گذري

براي با تو نشستن اگر چه من هيچم

براي بودن با من تو بهترين فردي

احسان اكابري

هر جا كه باشي منطق آيينه ها اين است

در چشم بودن معني در ياد بودن نيست

اي سرنوشت شوم ، جام شوكرانت كو؟

اين خانه ديگر در خور آباد بودن نيست

متقي اصفهاني

هيچ طاقتي به جهان چون خم ابروي تو نيست

رو به محراب كه دارد كه دلش سوي تو نيست

عزتي شيرازي

هر پينبه اي كه بر سر داغ جگر نهم

از سوز دل فتيله ي داغ دگر شود

وفايي سمناني

هنوز در دلم از عشق تو نشاني هست

غم تو تا به دلم هست همزباني هست

محسن تأثير

همچون كتاب بيهوده گويا نمي شوم

تا همدمي به من نرسد وا نمي شوم

واقفي خراساني

هر گه حديثي از من آن دلنواز پرسد

عمدا كنم تغابل شايد كه باز پرسد

عليرضا قزوه

همه نمازي و نيت ، قيام توست قيامت

شهيد ظهر تشهد تويي ، سلام تويي تو

سر بريده و آيات بينات ؟ چه حالي!

يقين كه ركن يماني تويي ، مقام تويي تو

شريف كاشاني

هزار چاك فكنده ست بر دل و جگرم

به من اگر چه كه رويش هنوز وا نشده است

كاملاي كاشاني

هرگز بسوي من نگهش جلوه گر نشد

شمشير او به خون من از ننگ تر نشد

لطفي نيشابوري

همچو وادعيان مژه ام هر سرشك را

در بر كشد به مهر و بحسرت رها كند

سرمد كاشاني

همچو دور افتاده اي كآخر به يار خود رسد

دست تا در گردن من كرد تيغش خون گريست